• Column

Label kinderen en medicatie

Label kinderen in deze tijd

Niets vermoedend kijk ik een aantal weken geleden een aflevering van KRO De Monitor over ‘De ADHD-epidemie’ oftewel label kinderen in deze tijd.

De aflevering bekijk ik met volle aandacht en mijn professionele hart maakt een sprongetje. Eindelijk word er door de media in de breedte aandacht besteed aan het onderwerp label kinderen en medicatie.

Labels en medicatie in deze tijd

Ouders, professionals (psychologen en psychiaters) en docenten. Allemaal zijn ze betrokken bij de ‘label’ kinderen in deze maatschappij. De druk die opgevoerd word om over te gaan tot medicatie is treffend zichtbaar in de gemaakte uitzendingen.

Schrijnend en in het dagelijks leven, helaas wel de realiteit. Label kinderen. Ik heb er moeite mee om labels op mensen en kinderen te plakken. En toch weet iedereen bij het lezen van het woord labelkinderen, direct waar ik het over heb. Labels; ADHD, ADD, HSP, Asperger en Hoogbegaafdheid. In veelvoud worden mensen en kinderen gelabeld, zodat anderen kunnen begrijpen waarom ze ‘anders’ zijn.

In mijn dienstverlening ontvangen alle prachtige label kinderen ook een ‘medicijn’. Het is een medicijn dat je kan voelen en géén bijwerkingen heeft. De uitwerking van mijn medicijn: positiviteit, zelfvertrouwen en volledig mogen ervaren dat jij mag zijn wie je bent.

Label praktijk ervaringen bij Clever Coaching

In de afgelopen jaren ontvang ik steeds vaker moedeloze ouders en label kinderen die volledig uit het veld geslagen zijn. Niet meer wetend en vooral voelend wie ze mogen zijn. De labels zijn altijd het eerste wat op tafel word gelegd.

Over medicatie word ook in mijn intakes met de ouders veel gesproken. Ouders die het beste willen voor hun kind en door alle verschillende adviezen letterlijk met de handen in het haar zitten. Wat doe je als ouder? Wanneer alle adviezen die je krijgt in één richting lijken te wijzen, nl; medicatie. De verscheuring en tweestrijd bij de ouders raakt me iedere keer opnieuw.

De kinderen en jongeren, die bij mij binnen komen lijken allemaal overschaduwt. In hun kern zie en voel ik hun prachtige liefdevolle gevoelswereld. Alleen bij binnenkomst zijn ze compleet vertroebelt, door alles waar ze op een jonge leeftijd al door heen zijn gegaan.

Veel label kinderen zie ik de zorgen van hun ouders op hun eigen schouders dragen. Door alle testen en gegeven adviezen van school en professionals, vertellen veel kinderen mij in een eerste contact; ‘Hilda, ik ben ziek. En er is niemand die weet hoe ik beter kan worden’. Schouders die in elkaar gezakt tegenover me zitten, ogen die naar de grond kijken en vervolgens in een paar seconden vol lopen met tranen.

Mijn hele werkruimte lijkt keer op keer gevuld te worden met een intens gevoel van schaamte. Het gevoel dat deze kinderen niet mogen zijn zoals ze zijn. Overtuigingen, die vaak al sterk gevoed en geworteld zijn.

‘Ik ben niet goed, zoals ik ben’, ‘Ik bezorg mijn ouders alleen maar problemen’, ‘Ik ben niet goed genoeg op school, want de juf/ meester vind mij vervelend’, ‘Ik ben ziek, want ik moet constant naar allemaal onderzoeken’.

Daar uit voortvloeiend zie ik vervolgens vaak de fysieke klachten: overweldigende buikpijn, hoofdpijn, koortsaanvallen, complete paniek, intens overstuur en ontroostbaar. Kleine kinderlichamen, die letterlijk strak staan door ervaren stress en spanning.  Mijn betrokkenheid bij labelkinderen is dan ook erg groot. Kinderen zouden niet op deze jonge leeftijden al deze mate van stress en onrust moeten ervaren.

Uitzending KRO De Monitor- ‘De ADHD-epidemie’

Na het bekijken van de uitzending op televisie, ontdek ik dat ik de tweede aflevering heb gekeken. Ik ga online op zoek naar de 1^e aflevering van het programma en word direct geraakt door het meisje in de inleiding van de aflevering. Niet veel later is de moeder in beeld. Haar gesproken woorden komen bij mij binnen. De moeder sluit in het einde van de aflevering af, dat ze na alle adviezen niet weet wat ze moet doen en alleen het beste voor haar dochter wil.

Na een paar uur merk ik dat ik nog steeds geraakt ben door beiden. Ik voel aan alles, dat ik actie mag ondernemen om beiden een onvergetelijke dag te bezorgen. Via het programma De Monitor zoek ik contact met de moeder. En de volgende dag heb ik haar aan de telefoon. Enigszins overvallen door mijn contact, volgt er een bijzonder liefdevol telefoongesprek. We hebben weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen. Ik bied ze een cadeautje aan; een middag bij mij in mijn kantoor/ atelier.

Ik wil de dochter belonen voor al haar harde werk van de afgelopen jaren. Zodat ze kan voelen dat ze niet alleen is én dat er mensen zijn die haar wel begrijpen. De moeder vertelde mij in het telefoongesprek dat ze zelf ook een fantastische droom heeft. Ik hoef er géén moment over na te denken en zal haar helpen met het opzetten van een vertrekpunt, zodat ook zij haar droom kan gaan realiseren.

Liefdevolle dag om nooit te vergeten!

Zondag 3 april is het dan zover. Ik ontvang Dyanica (dochter) en Jessica (moeder). Voor beiden heb ik los van de middag, die ik voor hun heb bedacht ook nog kleine cadeautjes. Bij binnenkomst vult de ruimte zich direct met ontzettend veel liefde en herkenning. Dyanica vind het nog wel een beetje spannend. Om de spanning te doorbreken begin ik met de kleine cadeautjes.

Voor Dyanica heb ik een complimenten pot gemaakt. Na alle negativiteit is het tijd voor positieve momenten en gevoelens.

Ik leg haar uit hoe de complimenten pot werkt. Op het moment dat zij voelt dat ze iets bijzonder heeft gedaan waar ze heel erg blij van is geworden, dan schrijft ze dit op één van de kleurrijke papiertjes. En vervolgens stopt ze dit in haar complimenten pot. Wanneer ze dan een dag heeft dat ze zich verdrietig of niet zo fijn voelt, dan kan ze met haar complimenten pot op bed gaan zitten om alle prachtige positieve gevoelens door te lezen en te voelen.

De pot heeft een lint met ‘You are awesome’. Ik vraag of ze Engels begrijpt. Even grinnikt ze. ‘Ik ben geweldig’ en verlegen kijkt ze even naar beneden. De pot heeft een rand van goud, omdat dit alle dingen zijn die haar zo bijzonder maken. Er ontstaan voorzichtig kleine blozende wangetjes aan de andere kant van de tafel.

Jessica ontvangt van mij een behangrol. Het vertrekpunt voor het uitwerken van haar droom. Vandaag gaan we samen aan de slag om een aantal vertrekpunten op te schrijven. Glunderend beleefd Jessica het begin van deze bijzondere middag.

Dyanica pakt de tas van haar moeder. Wij hebben ook een cadeautje voor jou. Ik ontvang een prachtige envelop met getekende hartjes en een kaart met een handgeschreven tekst van Dyanica: ‘Heel erg bedankt om met mij leuke dingen te doen’. Ontroerd door haar boodschap ontvang ik vervolgens ook nog een doos met heerlijke chocolade. En ik voel aan alles, dat dit een hele bijzondere middag word.

Aan de slag met verf en gevoel

Het is tijd om aan de slag te gaan. Dyanica gaat vandaag samen met mij intuïtief schilderen. Ze krijgt drie opdrachten en drie schilder doeken. Voordat we met haar schilderijen beginnen. Laat ik haar verschillende technieken oefenen, zodat ze straks kan kiezen welke techniek ze kan gebruiken op haar doeken.

Dyanica voelt zich al snel op haar gemak en gaat vol overgave aan de slag. Het is tijd om samen met Jessica te beginnen aan haar droom. Vol enthousiasme en stralend verteld ze mij wat ze graag zou willen doen. Ik geef haar een aantal tips en mogelijke vertrekpunten mee en ook Jessica begint te schrijven in haar behangrol. Het begin van het realiseren van haar droom.

Dyanica legt aan de hand van haar drie schilderijen haar gevoel aan mij uit. Met de nodige eenvoud weet ze de woorden voor haar gevoel te vinden. Door het contrast in kleur krijgt ze het inzicht, dat ze zelf heel sterk is. Samen met haar ouders en haar eigen inzet heeft ze het voor elkaar gekregen om van blauw/ zwart naar oranje te gaan.

Glunderend geniet ze van haar eigen gevoel en haar eindresultaat. Ze bedenkt zich geen moment en loopt naar haar complimenten pot; ‘Ik heb vandaag heel erg mooi geschilderd en het voelt heel erg fijn!’. Demonstratief met een grote lach op haar gezicht, laat ze het eerste briefje in haar pot vallen.

Jessica is vol liefde en ook de nodige verbazing. ‘Ik kan me niet herinneren, dat Dyanica haar ‘muur’ zo snel heeft laten vallen bij een professional. Ik heb dit nog nooit meegemaakt!’.

De doeken zijn bijna droog en het is tijd om afscheid van elkaar te nemen. Dyanica zit aan tafel en er lijkt geen beweging in te komen. Jessica vraagt haar dochter; ‘Wat is er? Wil je niet weg?’. Dyanica schud haar hoofd. ‘Nee, ik wil bij Hilda blijven’.

Ik leg Dyanica uit dat er meer mensen zijn, die haar wel kunnen begrijpen. En dat ze mij altijd mag bellen, skypen en/ of mailen. Ze kijkt mij aan met een blik; ‘Echt?!’. Ja, en als ik bij jullie in de buurt ben, dan kom ik je gewoon opzoeken en een knuffel geven. Glunderend staat ze op van haar stoel en ontvang ik een intens sterke en liefdevolle knuffel.

Medicatie voor label kinderen bij CleverCoaching

Mijn ‘medicatie’ voor de label kinderen in deze maatschappij; creativiteit, gevoel en vooral ontzettend veel liefde.

Ik ben ontzettend dankbaar dat ik Dyanica en Jessica mijn ‘medicijn’ vol overgave heb kunnen geven. ’s Avonds ontvang ik van de partner en vader van Dyanica nog een bericht vol liefde en dankbaarheid. De uitwerking en nawerking van mijn medicijn bij Clever Coaching. Zo simpel kan het zijn!

Het is voor mij een dag om nooit te vergeten. Absoluut een dag met een gouden randje én Dyanica; ‘You are awesome’ vergeet dat nooit <3

Inspirerende en liefdevolle groet,

Hilda